Ayfer Tunç'u ilk kez "Bir Deliler Evinin Yalan Yanlış Anlatılan Kısa Tarihi" ile tanımıştım. Romanı bitirdiğimde sarsılmış, öfkelenmiş, ağlamış, umutlanmış, tarifi mümkünsüz bir tad almıştım. Sonrasında yazarın ve eserlerinin müptelası olmuştum. Hayata, edebiyata bakışıma çok şey katan yazarlardan kendisi. Ayfer Tunç, Türk edebiyatındaki yirmi beşinci yılında "Dünya Ağrısı" romanıyla nefes verdi okurlarına. Bu topraklardaki heba olan yaşamları, cinayetleri, katliamları, değer yargılarını, aileyi, kendi olamama halini, bir sürü meseleyi ustalıkla taşımış hikayesine.
A. Tunç, hayatın yakasına yapışıp uçurumun kıyısındaki hayatlardan öfkeyle sesleniyor "Dünya Ağrısı" adlı eseriyle. Romanı okurken anlatıcının zihninden izledim sanki tüm metni. Kelimeler, bazen bıçak oldu zihnimi kesti; bazen bir ninni gibi ağrımı dindirdi. Canım yandı, üşüdüm, öfkelendim, karşımdaki aynayı kırmak, bozup yeni baştan tanığı olduğum tarihi yazmak istedim. Ama olmuyor; "Yaşanmıştan kurtulmak yok. Unutup kurtulmak yok". Bu toprakların ağrısı, her birimizin içine işlemişken, huzur bir başına bulunamıyor.
"İnsan bir uçurumdur" Yakasına yapışmalı bu yaşamın, düşmek bir işe yaramayacak...
